Maxim Tyminko – Jak długo można patrzeć na 250.000 prostokątnych komórek, które zmieniają kolory?

Maxim Tyminko (1972) – artysta medialny, kurator. Mieszka i pracuje w Amsterdamie. Uczył się w Mińskim Liceum Plastycznym (1987 – 1991) później w Kolonii na Akademii Sztuk Pięknych (2000 -2006). Założyciel „samwydam”, platformy Antibrainwash.net, współzałożyciel i redaktor platformy Cultprotest.me, współzałożyciel i wynalazca platformy do dystrybucji sztuki medialnej pxFLUX.

Jak długo można patrzeć na 250.000 prostokątnych komórek, które zmieniają kolory?

2021, wielokanałowa instalacja medialna

U podstaw pracy leży gra matematyczna „Gra Życia” rozpracowana przez Johna Hortona Conwaya w 1970 roku. „Gra Życia” jest rodzajem szerszej klasy modeli matematycznych połączonych jedną nazwą „automaty komórkowe”.

Zwykły „automat komórkowy” to regularna kratka komórek, z których każda może być włączona lub wyłączona. Zgodnie z prostymi zasadami, każda komórka zmienia status zgodnie ze statusem sąsiadującej z nią komórką. Na przykład, w tej pracy została wybrana taka oto zasada: komórka „włącza się” jeśli ma równo 3 włączone sąsiadujące z nią komórki. Komórka „wyłącza się”, jeśli posiada mniej niż dwie lub więcej niż trzy sąsiadujące włączone. Dodając do tego czas i napędzając system wyboru stanu w niekończącym się cyklu, otrzymamy niezwykle trudny i nieprzewidywalny proces przypominający żywy organizm, będący w trakcie ciągłej ewolucji lub kolonię żywych organizmów ciągle poszerzającej areał życia. Pojawiają się niezliczone klastry potrafiące się rozmnażać, przemieszczać, pochłaniać i motywować. Śledzenie i uczenie się tego inteligentnego i dynamicznego modelu jest niesamowicie zachwycającym zajęciem. Kolejną rzeczą, która w nim przyciąga jest możliwość interpretacji w świetle turbulencji procesów społecznych. Bardzo wyraźnie widać to na podstawie strategii powstałej w środowisku protestów w Białorusi. Samoorganizacja, związki równoległe, decentralizacja protestów i sieci wzajemnego wsparcia rymują się ze złożonym systemem „Gry życia”.

Wszystkie rozwinięte systemy balansują na granicy między determinacją wynikającą z obecności jasnego zestawu podstawowych zasad i całkowitą nieprzewidywalnością nad wyraz rozwiniętych reakcji łańcuchowych oraz połączeń miedzy powstającymi punktami napięcia.

Skip to content